به دلیل علاقه پدرم به کشاورزی به شهریار اومدیم و تا الان همین جا ساکن هستیم.سال53بود و من 15 سالم بود، یه همسایه داشتیم که دخترش خیاطی بلد بود، منم چون عاشق خیاطی بودم ازش خواستم تا به من هم خیاطی یاد بده. اوایل فقط برای خانوادم و خودم لباس میدوختم.کمی که گذشت برای دیگران لباس دوختم. اولیل لباسی که دوختم و دست مزد گرفتم رو پوش مدرسه بود.مدتی با چرخ جهیزیم خیاطی میکردم کم کم کار خیاطیم به صورت خیلی جدی شروع شد. چرخ خیاطی جهیزیم رو فروختم و یه چرخ با امکانات بهتر تهیه کردم. تو خونه کار میکردم چون اون زمان هنوز اونقدر همه چیز به گستردگی الان نبود و جمعیت هم کمتر بود. کم کم بچه ها به دنیا اومدن.اول دخترم سمیه و بعد هم پسرم محمد رو خدا به ما هدیه کرد. به خاطر این که بچه کوچیک داشتم و میخواستم ادامه تحصیل بدم خیاطی رو تو خونه انجام  میدادم.